Jakikolwiek przejaw nazizmu nie jest żadną błahostką

Jeden z miłośników twórczości Irydiona na koncercie zespołu 

Od kilku dni na polskich forach, głównie na pl.delfi (z racji braku tam głębszej moderacji komentarzy) i w ograniczonym stopniu na kurierwilenski.lt (z racji przesiewania tam komentarzy przez szczelne sito) toczy się dyskusja, a raczej pyskówka, na temat sławetnego już koncertu w DKP, który niby to miał być poświęcony 150 rocznicy Powstania Styczniowego. Nie zamierzam uczestniczyć w tej pyskówce, ale kilka swoich uwag w tym temacie nie mogę nie przedstawić. Po pierwsze, dlatego, że nie jest mi obojętne, w jaki sposób będziemy obchodzili kolejne wielkie rocznice z dziejów naszych narodów. Po drugie zaś, dlatego, że nie jest mi obojętne to, na jakich wzorcach nasze przyszłe pokolenia (bo chodzi również o moje dzieci) będą uczyły się patriotyzmu oraz poznawały historię.

Przede wszystkim jednak nie rozumie, dlaczego organizatorzy tzw. patriotycznego koncertu tak nerwowo reagują na krytykę ich przedsięwzięcia. Przecież nie można obrażać się na swoje odbicie w lustrze. Jeśli ma się do dyspozycji własne lustro z zawczasu ustawionymi opcjami pokazywania nas w samych superlatywach, to w ogóle nie warto zwracać uwagę na to, co obce zwierciadło odpowiada nam, gdy pytamy : „lustereczko powiedz przecie…?”. Pytajmy swoje zwierciadło i lubujmy się swoim zawsze zgrabnym odbiciem. Rzeczywistość, niestety od tego się nie zmieni.

Już pisałem na „F”, że nikt mnie nie przekona, że zaproszone na koncert do DKP zespoły (przynajmniej część z nich) z dala nie trącą nacjonalizmem, rewanżyzmem („w przyszłości Wilno, Lwów i Grodno będzie polskie, a nie obce….”) i propagandą segregacji narodowościowej i rasowej powszechnie faszyzmem zwanej, mimo zgrabnie zakamuflowanej w patriotyzm twórczości i nawet dobrego grania. Sam lubię takie riffy i nawet mógłbym tego słuchać, gdym nie wiedział z jakich korzeni ta twórczość wyrasta. No właśnie i tu mamy problem, bo jeden z zespołów grających w ubiegłą sobotę na scenie DKP, jeśli nie bezpośrednio w obecnej twórczości, to po przez swoje otoczenie, kontakty i wcześniejszą twórczość, co najmniej mocno ociera się o faszyzm. Chodzi o Irydion z miejscowości Brzeg (bo jest też Irydion z Katowic - sympatyczny zespół weselnych muzyków). Właśnie ten zespół wywołał największe kontrowersje wśród komentatorów. Organizatorzy koncertu z tzw. Koła Młodzieży Patriotycznej Związku Polaków na Litwie z pianą na gębie bronią twórczości i sobotniego występu Irydiona w Wilnie, że jest on super patriotyczny, a „Biały Krzyż” Czerwonych Gitar w jego wykonaniu to po prostu do patriotycznej cieczki doprowadza. Nie wiem kogo? Może skinów i kiboli, czy nacjonalistów z Falangi, którzy chyba w patriotycznym otumanieniu hycali pod sceną DKP, bo mi akurat bardziej odpowiada oryginalne wykonanie utworu. Dla mnie też, Irydion, to przede wszystkim zespół, który dzieli scenę z nazistowskimi kapelami i dystrybuuje swoje krążki w Niemczech i Rosji przez kanały środowisk neonazistowskich. W którymś z wywiadów frontman zespołu bredzi, że nie ma na to wpływu, a każdy sposób na popularyzację twórczości zespołu jest dobry, bo w innych środowiskach ich twórczość nie ma wzięcia. Być może tu się powtórzę, ale skąd potem bierze się ta obraza na określenia, że „neofaszyści” skoro towarzystwo neofaszystów im odpowiada?

Na forach wrze też, że niby Irydion hołduje symbolem faszystowskim – liczbie 88 i takie tam. Na pewno nie chodzi tu o nazwę ich ostatniego krążka „44”. Co niektórzy komentatorzy „44” mnożą razy dwa i twierdzą, że o to chodziło autorom krytycznej wzmianki o liczbie 88. Nie wiem, czy na pewno im o to chodziło, ale długo nie szperając w Internecie znalazłem niby żarcik, znowuż forntmana zespołu, który pisze, że na koncerty zespół jeździ z szybkością 88 km/h, a w terenie zabudowanym zwalnia do 14 km/h. Nie będę tu wyjaśniał, co zestawienie tych liczb może symbolizować, zaś zainteresowanych odsyłam do lektury o symbolach faszystowskich.

Być może te spostrzeżenia, dla wielu wydają się niepoważną błahostką (również tekst o „semickim chwaście” z pierwszego albumu zespołu), bo ważniejszą sprawą jest przekaz patriotyczny obecnej twórczości zespołu, religijność tekstów, obrona życia poczętego. Cóż, być może tak też ta twórczość dla wielu wygląda. Błędem jednak jest niedostrzeganie całości, w której ta twórczość jest osadzona. A całość, niestety jest, mroczna. Polskie społeczeństwo jest chyba bardziej wrażliwa na tę mroczną otoczkę niż my tu nad Wilią, bo ostatnio odwołano tam co najmniej trzy „patriotyczne” koncerty zespołu – w Poznaniu z okazji rocznicy Powstania Wielkopolskiego, w Płocku w ramach letniego festiwalu muzycznego i w Brzegu – rodzinnej miejscowości Irydiona. Nie odwołano co prawda we Wrocławiu, ale występ tam zakończył się skandalem, gdy „patriotyczna” tamtejsza młodzież wznosiła ręce w powitaniu faszystowskim podczas grania Irydiona - mam nadzieje, że przynajmniej nie do „Białego Krzyża” hajlowali?. U nas, natomiast, zaproszenie ultranacjonalistów i neofaszystów na patriotyczną imprezę tłumaczy się tylko „niedojrzałością polityczną” młodzieży.

Myślę jednak, że to żadna „niedojrzałość”, tylko świadoma i dojrzała prowokacja, mająca na celu jątrzenie sytuacji na linii relacji polsko-litewskich. Mówię więc temu swoje stanowcze „Nie!”, chcę co najmniej mieć czyste sumienie przed sobą, swoimi dziećmi i całym naszym społeczeństwem, którego losem szczerze przejmuję się…


P.s. Nie sądzę, że moje uwagi zostaną dostrzeżone w toczącej się pyskówce w temacie koncertu w DKP. Tym bardziej nie liczę, że organizatorzy tego koncertu przyznają się do błędu, zaś zaproszone zespoły kiedykolwiek odetną się od inkryminowanych im treści:

„IRYDION NIGDY nie odetnie się od swoich Przyjaciół i ludzi, którzy nas wspierają. Od ludzi otwartych i nie bojących się myśleć samodzielnie. Zawsze będziemy grać dla Was tradycyjnego, staropolskiego rockandrolla z jasnym przekazem odwołującym się do rodzimej polskiej: tradycji, kultury i tożsamości.

Nie interesuje nas opinia mediów zarabiających na atakowaniu przejawów zdrowego, polskiego patriotyzmu. Od ponad 10 lat robimy swoje, więc następne 10 wciąż będzie tylko preludium do szczęśliwego grand finale, który kiedyś musi nastąpić - jest przecież jeszcze tyle remiz i stodół do ogrania w całej Polsce! Głowa do góry i do zobaczenia na kolejnych koncertach!”, - zespół napisał kiedyś w swoim oświadczeniu. I nic na to poradzić. W tym kontekście żal tylko, że Dom Kultury Polskiej w Wilnie upodlił się do rangi tej stodoły…